Terwijl ze links van me aan het beachballen zijn – met onverdeeld succes gezien het feit dat ik het balletje al drie keer heb teruggekopt – en er rechts een jongetje zijn bommetjes-skills aan het finetunen is probeer ik onverstoord mijn zwemtraining te volbrengen. Dat onverstoorde gaat wel goed. Al in groep 1 beschreef juffrouw Annet me op mijn rapport als: Miriam weet precies wat ze wil. Ruim dertig jaar later is dat niet anders. Ik weet wat ik wil en ben er heel goed in om me dan vooral op die ene taak te concentreren. Voor mijn omgeving is dat niet altijd makkelijk. Ze kennen me niet anders dan als Miss plan ahead en als ik iets eenmaal in mijn hoofd heb er voor probeer te zorgen dat het links of rechtsom wel gaat gebeuren. Het afgelopen jaar is een goede uitdaging voor me geweest. Een blessure, die veel langer duurde dan ik had verwacht en me nu al ruim een jaar aan de kant houdt, leerde me om te accepteren dat je niet alles kunt plannen en het moet nemen zoals het komt. Maar ook blessures gaan Miriam-style: er is veel wat je wél kunt doen. Dus dat betekende de afgelopen maanden dat ik me suf heb gewandeld, eindeloze oefeningen heb gedaan, ben gedryneedled, geshockwaved en geprp-d (niet alles met succes) en vooral veel gezwommen. De zwemtraining van vandaag is dan ook eerlijk gezegd– enige arrogantie is mij niet vreemd 😉 –  niet echt een uitdaging. Ik weet dat ik de lange training die vandaag op het programma staat redelijk comfortabel kan volbrengen. En dat is precies wat me drijft: een jaar geleden had ik niet kunnen denken dat ik zo’n training ooit kon doen. Maar met een dosis koppigheid, heel veel plezier én een nieuwsgierigheid naar mijn eigen kunnen kom je een eind. Toen ik begon met mijn zwemtrainingen, 5 jaar geleden, zwom ik zo’n 2 minuten per 100 meter. Er was serieus werk aan de winkel maar ik vond het geweldig om in een nieuwe sport te duiken én snel de progressie te merken. En ik ben geen wedstrijdsporter pur sang. Ik houd vooral van het gevoel dat je hebt tijdens training. Niet erná maar tijdens. De uitdaging, de focus, het afzien én de flow. Jezelf dag voor dag verbeteren en dan uiterlijk een wedstrijd doen waar het allemaal samenkomt.

Maar ik dwaal af; die zwemtraining. De grootste uitdaging voor vandaag is de warmte. Het is 31 graden. En dan heb ik het over de watertemperatuur, de luchttemperatuur is nog zo’n 5 graden warmer. Precies waarom ik  besloten heb een tijdje op Mallorca te gaan wonen. Niet alleen geloof ik heilig in het trainingseffect van hitte, het herstel van mijn blessure lijkt in warme omstandigheden veel voorspoediger te gaan. En juist die blessure heeft me het afgelopen jaar me enerzijds zo dwars gezeten en anderzijds doen beseffen hoeveel ik van triathlon houd én dat ik nog niet klaar ben.  

Fastforward to 2021: Vóór corona, vóór mijn blessure had ik mooie stappen gemaakt in het fietsen in combinatie met het lopen. Nu na corona en na ruim een jaar blessureleed heb ik vooral stappen gemaakt in het zwemmen. Ik zie het vooral als meant to be: ik had nu enorm veel tijd én energie om alles in het zwemmen te steken. Ik heb hopelijk nog een paar jaar om als PRO mooie wedstrijden te doen, een resultaat te behalen waarvan ik nooit had kunnen denken dat ík het ooit kon behalen. Maar om dat te realiseren moest ik wel keuzes maken: en een van die dingen was een plek opzoeken waar ik goed kon trainen. Het tweede was een coach zoeken die met me wilde werken. In Cam Watt heb ik vorig jaar iemand gevonden die het geduld heeft om me te trainen, minstens zo ambitieus is als ik en niet onbelangrijk: geloofd in veel zwemmen 😉.

Besluiten dat je voor onbepaalde tijd naar het buitenland gaat en het ook daadwerkelijk doen had nog wel wat voeten in de aarde. Maar gelukkig kan ik mijn werk voor TeamNL en de KNLTB gewoon vanuit hier doen en heb ik Chris die me dit gunt, volledig achter me staat en me gelukkig veel op komt zoeken.

Nu is het zaak om weer helemaal belastbaar te zijn, de combinatie van het lopen, fietsen en zwemmen te maken en samen met mijn coach Cam eindelijk aan de start te staan van die langverwachte wedstrijd. Ik besef me wel: die startlijn wordt met elke dag een beetje mooier.